Dieuwke gaat elke week op pad langs een van onze streekboeren. Deze week is ze bij Cornelia en Gerrit van Fruitbedrijf Bosschaart te Noordbroek.
Aflevering 6
Fruitbedrijf Bosschaart Noordbroek
26 oktober 2020
Deze week rij ik naar Noordbroek, een dorp waar de meeste mensen nooit even langsrijden omdat het nogal in een uithoek ligt. Het blijkt een prachtig mooi dorp met een enorme kerk en pastorie, maar daar kom ik niet voor. Ik sla rechtsaf bij de kerk en rij het land in, geneigd te denken ‘wat een kale boel’, maar me vervolgens realiserend wat mooi het weidse Groningse landschap eigenlijk is. Ik kijk om me heen, of ik de fruitbomen van Gerrit en Cornelia Bosschaart al zie, want daarvoor ben ik in de auto gestapt vandaag.
Hartelijk word ik ontvangen door Cornelia en we lopen direct de boomgaard in. Gerrit, die bezig is met het rooien van bramenstruiken omdat ze plaats moeten maken voor kruisbessen, sluit aan. Vol trots laten ze zien wat ze samen hebben opgebouwd. We lopen langs verschillende soorten appel- & perenbomen maar er staan ook pruimen & kersen.
Het is herfst, regenachtig en windering, wat moet het hier mooi zijn als de zon schijnt en alle bomen in bloei staan.
We lopen langs een eenzame boom vol gele appeltjes, beiden hebben ze geen idee wat voor ras het is en hoe de boom terecht is gekomen op de plek waar hij staat. Cornelia plukt er drie en we zijn verrast over de zoete smaak. Ik verwacht dat er deze week nog wel iemand de boom in klimt om deze appels te plukken voor de volgende Ommelander Markt in Groningen.
We drinken koffie in de keuken en samen vertellen ze; in 1989 nemen Cornelia en Gerrit het fruitbedrijf over van Gerrit zijn ouders in Utrecht, vijf jaar later staat de gemeente op de stoep. Of de fruitbomen willen plaatsmaken voor huizen. Door een zomerse hagelbui raken de appels en peren dat jaar beschadigd en hebben ze een misoogst. De plannen van de gemeente bieden kansen voor de toekomst en zo stuiten ze op de boerderij in Noordbroek. Omdat Cornelia zwanger is gaat Gerrit er alleen kijken. De enige voorwaarden die ze hem meegeeft is dat er mogelijkheden zijn voor een kleine camping op het erf en dat de boerderij niet vervallen is. In 1999 verhuizen ze, de boerderijwinkel blijft in stand, een kleine camping met 7 ruime plaatsen wordt gerealiseerd en de boomgaard wordt nieuw leven ingeblazen. Gerrit en Cornelia telen niet biologisch en natuurlijk komt ‘spuiten’ tijdens ons gesprek ter sprake. Als je je in Nederland aan de strenge regels houdt, zijn de risico’s voor mens, dier en milieu klein. Gewasbescherming, zoals zij het liever noemen, is helaas nodig voor een mooi product wat acceptabel is voor de Nederlandse consument en een noodzakelijke opbrengst.
In de schuur is een nette keuken waar Cornelia haar befaamde Groninger poffert maakt en verschillende jammetjes die allemaal even lekker zijn. De sappen worden geperst bij een collega fruitteler en we zijn er trots op dat we al deze mooie producten naast het (h)eerlijke fruit alweer jaren via onze webshop kunnen aanbieden.
