‘Ik las in een artikel van de NOS dat we ons zorgen moeten maken over onze Nederlandse kersen. Weten jullie hoe dat precies zit?
Dit is helaas een bekend verhaal voor ons. Henk Vonk van Sparkberry heeft ons er al eens het een en ander over uitgelegd.
Wij maken samen met onze leveranciers al langer ons zorgen over deze situatie. Maar het mooie nieuws is dat Jan en Henk dit dus al jaren terug zagen aankomen en dus hebben geanticipeerd! Je leest er meer over in dit blog.
We kunnen niet altijd alles eten
“…Als de consument in elk seizoen alles wil blijven eten en geen genoegen neemt met de afwisseling van de natuur, moeten we wel in grotere hoeveelheden blijven produceren. Je krijgt dan dus bedrijven die wel moeten kiezen voor monoculturen en die zijn sowieso kwetsbaar voor plagen…”
Dit is een uitspraak van een permacultuurtuinder die ik jaren geleden al sprak. Een idealist en een realist tegelijkertijd. Want hij gaf ook direct ruiterlijk toe dat het allemaal niet zo simpel is. Permacultuur, dus heel veel soorten door elkaar heen, variërend in het seizoen zonder niet-natuurlijke toevoegingen, is super mooi voor de natuur maar heel lastig in te passen in onze manier de kost verdienen. Zijn tuin is er vooral voor de educatie, uiterst kleinschalig en met de fruitopbrengst dus nauwelijks tot een verdienmodel te maken. Alleen door eventuele subsidies voor de educatie die er verzorgd wordt, kunnen een deel van de kosten worden terugverdiend. Ecologie en economie blijven lastig te verenigen zaken.
Hoe bestrijd je een exoot?
Terug naar de tuin van Henk. Het middel Tracer, dat in de biologische landbouw ook gebruikt mag worden, is bij hen op de tuin al langer verbannen omdat ze uit eigen beweging met een grondwater- en bodemproject meedoen waarbij dat middel niet is toegestaan. Het zou geen ramp zijn als er geen exotische plaag was ontstaan. Die plaag kon dus ironisch genoeg alleen maar hier komen door de wens van de consument om altijd alles tot de beschikking te hebben…
Het geeft aan hoe we in een neerwaartse spiraal zijn gekomen. We willen altijd alles, we produceren monoculturen om aan die enorme vraag te voldoen, we moeten voedsel daardoor over de hele wereld heen en weer transporteren met alle gevolgen van dien.
Sparkberry blijft op zoek naar de oplossing
Bij Sparkberry zijn ze dus niet blijven investeren in spuiten omdat dit voor hen geen oplossing was voor het totaalplaatje. Ze hebben weer fors geïnvesteerd in insectengaas over de gewassen heen. Dat moet hopelijk afdoende zijn om de fruitvlieg buiten te houden en jou een mooi en bovenal gezond product te kunnen aanbieden.
Ik vraag Jan of het klopt dat alle andere telers dat dus ook net als zij een paar jaar terug hadden kunnen besluiten? Hij kijkt veel betekend en knikt van ja. “Je kunt altijd blijven hopen dat een ander voor jou de regels blijft oprekken terwijl je weet dat dat niet de gezondste weg is of je onderneemt zelf actie.”
Ik voel dat ik trots ben. Trots dat wij werken met en voor mensen die zo ontzettend hard hun best doen om het geheel mooier te maken. Die verdienen onze onvoorwaardelijke steun.
De oplossing is en blijft dus dat wat wij met elkaar al zo goed doen. We moeten dat dus zeker vol blijven houden: koop lokaal bij de boeren die elke dag zo ongelofelijk hun best doen om binnen de ecologische grenzen te blijven en jou een gezond seizoensproduct te leveren.
Geef je de tip door aan iedereen die verlangt naar verse kersen deze zomer? We kunnen het verschil maken als meer en meer mensen weten hoe het werkt om een gezonde landbouw op een gezonde aardbol te organiseren. Als beloning krijg jij een echt gezond product. Dat wil toch iedereen?
Stuur gerust onze verhalen door. Hoe meer mensen het lezen, hoe beter het is!
